Sanne van Havelte

 

 
Suzanna Alida Magdalena werd geboren in Zoetermeer op 7 juli 1889  in het gezin van notaris Hendrik van Hamersvelt.
 
Haar geboortehuis was hét notarishuis van Zoetermeer. Het pand aan de Dorpsstraat 9 werd gebouwd in 1783 en tot 1935 woonden daar alle notarissen van Zoetermeer.
 
Suzanna van Hamersvelt werd bekend onder de naam Sanne van Havelte, schrijfster van meisjesboeken.
 
Suzanna had drie oudere broers. Een broer was al gestorven voor zij geboren werd. Daarna komt er nog een jongen bij in het gezin.

De kinderen werden protestants-christelijk opgevoed, maar gingen wel gewoon naar de openbare lagere school.

Op 4 augustus 1889 werd Suzanna gedoopt in de Oude Kerk van de Nederlands Hervormde Gemeente.

Als enige dochter in het gezin had zij het niet gemakkelijk thuis met haar dominante vader. Hij besliste dat het haar taak was om later voor haar ouders te zorgen en dat betekende dat ze na de lagere school geen verdere opleiding mocht volgen. Ook een huwelijk was voor haar niet weggelegd. Er waren meerdere mannen die haar graag als vrouw willen, maar de ijzeren wet van haar vader woog zwaarder.

Suzanna was niet tevreden met alleen de lagere school. Zonder dat haar vader het wist, volgde ze, betaald van haar eigen zakgeld, een opleiding tot apothekersassistente. Zij behaalde haar diploma, maar haar vader werd woedend en ze mocht haar opleiding niet in de praktijk brengen.

In 1923 legde haar vader het ambt van notaris neer en Suzanna verhuisde met haar ouders naar Apeldoorn.  Het was haar taak voor haar ouders te zorgen.

In 1927 stierf haar moeder op 71-jarige leeftijd. En een paar jaar later, op 81-jarige leeftijd, overleed ook haar vader. Inmiddels was Suzanna in die tijd, begin jaren dertig, al begonnen met schrijven.

 

Suzanna van Hamersvelt wordt

Sanne van Havelte

Zelf is Sanne van Havelte dus nooit getrouwd en zij is, wat in die tijd dan normaal was, natuurlijk kinderloos gebleven. Wel had ze een heel goede band met haar neefjes en nichtjes, die dan ook graag bij haar kwamen logeren.



Voor één van haar nichtjes schreef ze een verhaal in een schriftje. Elke week kwam het nichtje langs en las dan het vervolg van het verhaal. Het was de romance van Frans en Jo, twee jonge mensen die elkaar in de trein ontmoeten.

Toen het verhaal af was en er vierentwintig schriften waren volgeschreven, stelde haar schoonzus voor het verhaal naar een uitgever te sturen ter beoordeling. 

En zo ontving W.J. Thieme en Cie te Zutphen in juli 1933 het manuscript Jo, dat als boek de titel Hun geheim zou krijgen.

Hun geheim verscheen in  1934 met 'teekeningen' van Hans Borrebach.

Volgens zeggen had de uitgever het boek eerst aan zijn dochter laten lezen. Toen deze er enthousiast over was, had ook de uitgever zelf het boek beoordeeld. In augustus 1933 kreeg Suzanna te horen dat, hoewel er nog wat aan verbeterd moest worden, haar boek zou worden uitgegeven. Ze ontving hiervoor 150 gulden.

Suzanna koos als pseudoniem de naam Sanne van Havelte.  Ze vond dit een passender schrijversnaam en ze kon zich er achter verschuilen. Ze was bang voor slechte kritieken, maar die angst bleek ongegrond.

Het boek werd heel goed ontvangen, de recensenten waren zeer lovend over Hun geheim en daarna werd dan ook zonder aarzelen door Thieme het tweede boek, Mieks moeilijkheden, op de markt gebracht.

Desondanks ontstonden er moeilijkheden tussen haar en de uitgever. Sanne vond dat ze de drukproeven te laat kreeg en ze vond het heel vervelende dat ze de illustraties van Hans Borrebach niet vooraf te zien kreeg. Ook de prijs van de boeken volgens haar te hoog en ze deelde ook niet mee in de winst.

Het derde boek, Hanna's vlucht, kwam dan ook uit bij een andere uitgever, Van Holkema en Warendorf. Deze uitgeverij had al een goeie naam op het gebied van kinder- en meisjesboeken. Het boek verscheen in 1939 in de serie 'De goede kameraad' met illustraties van Rie Reinderhoff.

Toen haar schrijfcarrière goed op dreef was, brak in 1940 de oorlog uit. Tijdens de oorlog verbleef  ze op verschillende adressen in Vught, Amsterdam en Katwijk. Haar boeken werden weliswaar niet uitgegeven, maar stoppen
met schrijven deed ze niet.

Toen de oorlog eenmaal voorbij was, begon Sanne van Havelte met reizen. Ze bezocht onder andere Knokke, Frankrijk en in 1952 zelfs Afrika.

De ervaringen die ze opdeed tijdens haar reizen, verwerkte ze in haar boeken, zoals in In den storm, dit boek speelt in Knokke. Verder in De verborgen fontein, dat in Zuid-Afrika speelt en Onder de mimosa's, dat in Frankrijk is gesitueerd.

Uiteindelijk vestigde ze zich in Huis ter Heide bij Zeist. In 1967 verscheen haar laatste boek, Jil's roeping.

Op 19 december 1968 overleed Suzanna van Hamersvelt, 79 jaar oud, in een ziekenhuis aan de gevolgen van ouderdom.

In totaal zijn er zeventien boeken van haar verschenen:

  • dertien meisjesboeken die samen een serie vormen, waarin steeds leden uit vier families een rol spelen. Het betreft de families Ter Hegge, Van Eek, de familie Huizinga en Van Lelieveld.

  • twee meisjesboeken die buiten deze serie vallen en

  • twee kinderboeken, waarvan er één, Josje's eerste reis, geschreven is voor de kinderen van haar bovenburen. Ook schreef zij korte verhalen voor dagbladen en tijdschriften, waaronder 'Libelle' en 'Margriet'.

Serie van 13 bij elkaar behorende boeken

 

klik op het boek voor meer afbeeldingen en inhoud

 

Hun geheim

1934   
Frans van Eek en Jo ter Hegge

Mieks moeilijkheden
1935
Tim Huizinga en Miek ter Hegge

Hanna's vlucht

1936
Hanna van Eek en Bob van Hemert

Ietje's hongerkuur
1937
Lex de Ridder en Ietje Huizinga

In de storm

1939
Bart ter Hegge en Juultje Huizinga

Het ene talent

1945
Lies Wessels en Henk van Eek

Toen kwam Tjeerd
1946
Tjeerd Huizinga en Maddie Monod

 De rozen van Hofwijck
1949
Doede Huizinga en Annemieke van Heyningen

De verloren melodie
1951
Jappe Huizinga en Ronnie van Lelieveld

De verborgen fontein
1955
Daan de Jager en Klaartje van 't Hoff

Voorspel in Florence
1958
 Job van Hemert en Willemijn van Lelieveld

Ontmoeting aan het meer
1962
Deetje van Eek en Marc Prinse Duthil

 Jil's roeping

1966
Jil Huizinga en Thijs Jonkers.